Já hefnd Hawkings er að drepa guð!

Guði hafa verið sýnd nokkur banatilræði gegnum tíðina. Nietche sagði t.a.m. "Guð er dauður!"

Og nú gerir Steven William Hawking  heiðarlega tilraun!

En getur það verið að þessi viðsnúningur á skoðun hans á mögulegri tilvist Guðs eða æðri máttarvalda hafi eitthvað með heilsu hans að gera; Maðurinn hefur jú í áratugi verið fangi í eigin hrörnandi líkama: Það er eðlilegt að hann sé þreyttur á þessu og hati guð, ef hann trúði þá einhvern tímann á hann. Ef við reynum nú á einhvern klaufalegan hátt að setja okkur í spor æðri máttarvalda og lítum á leit Mannsins að hinum hinstu rökum heimsins,hvaða nafni sem við nefnum þau; guð, náttúrulögmál.. og ef guðleg vitund býr að baki og verkefni okkar hér er t.d. að leita hennar og skilja eða sameinast, sést að Steven W. Hawking er vel úr garði gerður til þess að leita. Hann er e-k sérhönnuð leitarvél grimmilega berstrípuð af öllum möguleikum og "fítusum" sem tækju athyglina frá því verki sem honum er ætlað að vinna!

-Ég efast samt um að hann sjái þetta þannig ;-)!

Mín tilgáta er þessi: Þó svo að -sem maður er eingöngu lifir sem vitund og heili fastur við líkama sem ekki hlýðir lengur jafnvel einföldustu skipunum hafi hann haft óendanlega andlega vaxtamöguleika og sýnt ótrúlega þrautsegju og þrek- þá hafi hann fengið nóg af þessu: Hann hati Guð!! Og hver sætari hefnd en sú að segja í krafti allra sinna uppgötvana og þekkingar að "Guð sé óþarfur"?

Bara léttvægar vangaveltur enda er ég hvorki sálfræðingur né eðlisfræðingur...svo ég held bara áfram á þeim forsendum:

Vissulega er það óendanlegur hroki að fullyrða nokkuð af eða á um tilvist Hins Æðra með svo litlar sannanir.  Ég fæ a.m.k. ekki séð að neitt af því sem upp er talið í greininni sem "sönnun" útiloki tilvist æðri vitundar eða skapara:

Hvað um það þó að þyndgarkrafturinn geri heiminn óumflýjanlegan og dugi til að skýra Miklahvell?  Varð lögmálið bara til af sjálfu sér? Hvað er handan Miklahvells? Hvað þó að einhver einhver fasti í jöfnu sem lýsa á upphafsskilyrðum alheimsins hefði ekki mátt vera agnarögn annar til að líf yrði ómögulegt? Hvað  varð um gamla góða 1. lögmál varmafræðinnar sem sagði fullt sjálfstrausts að:  orka gæti breytt um mynd en hún gæti hvorki skapast né eyðst og því væri samanlögð orka alheimsins fasti ? Er þyngdarkrafturinn þá Guð? Hvaðan kom öll þessi orka?  bara einn, tveir* og "úbbs!"??´(*tíminn var ekki orðinn til þannig að "einn, tveir og.." hafði væntanlega enga merkingu, og að hefja niðurtalningu í tímaleysi er eins og að reyna að falla í þyngdarleysi..?) 

Og hvar erum við stödd raunverulega? Og miðað við hvað?

Mér virðist heimsfræðin og eðlisfræðin enn vera á þvi stigi að lýsa heiminum; að svara spurningunum "hvernig" og "hvað"** og líkanið er vissulega að verða fullkomnara og fullkomnara og vísindamenn elta þessa hililingu fullnaðarþekkingar sem svo oft hefur virst innan seilingar; atómið hvað eftir annað verið brotið í "sínar smæstu einingar",Ný kenning leysir af hólmi og/eða fellur yfir eldri kenningu eins og babúska; sannleikurinn nálgast.... eða hvað?  -Og það er fjarri vísindamönnum að viðurkenna að þeir viti ekki nánast allt!  Hverjar dyr sem opnast virðast leiða að öðrum dyrum, læstum..

Þessi "þétting" líkansins er svolítið eins og þegar teikniforrit "teiknar" hring. Líkjum nú heiminum við fullkominn hring [því heimurinn er í eðli sínu fullkominn eða hvernig væri hann annars?]: samansafn ALLRA MÖGULEGRA punkta í sömu fjarlæg frá einum punkti [miðjunni]:

Það er ekki praktískt í tölvu að vinna með fræðilega óendanlegan fjölda punkta í r fjarlægð frá miðju -enda til flestra hagnýtra hluta alger óþarfi; notuð er ásættanleg nálgun.Sa hringur sem forritið teiknar á skjáinn verður því í raun samansafn tiltekins fjölda punkta með sama millibili á hringferlinum, línuna mynda strikin milli þessara punkta; því fleiri þeim mun erfiðara er að greina ófullkomleika "hringsins". Nálgunin verður betri og betri. Á sama hátt virðist líkanið af alheiminum færast nær raunveruleikanum og freistandi er að álykta að endanleg kenning bíði handan við hornið, þegar raunin er sú[?] að ennþá má deila línunni niður á hringferlinum! Og segjum nú að vísindamenn nái loks nálgun sem er ásættanlega nákvæm, þ.e. nógu nákvæm til að ekki reynist þörf á að deila lengur því það skipiti engu um heildarmyndina...

Mín tilfinning er sú að þegar það gerist munum við komast að því að Allt var ekki bara "hringur", Við erum nú þvert á móti stödd á ýfirborði sívalnings!!  Sívalnings sem við munum eftir megni smíða kenningar um -líkan- sem verður æ sennilegra uns við komumst að því að í rauninni var þessi sívalningur ekki beint sívalningur þó hann virtist það í fyrstu sakir stærðar sinnar) heldur er hann sveigður í t.d hringferil; yfirborðið óendanlegt...eða þá í spíral sem svo myndar hringferil...eða annan spíral sem svo myndar hringferil.. 

Nei, vísindamenn vita ekki allt.. 

Kannski er þessi "al(?)heimur" bara eins og smákaka í ofni einhvers lærings í akademíu guðanna; Byrjendaverk eða sveinsstykki? - Góðlátlegur brandari? Völundarhús og við erum mýsnar? Vél hönnuð til að spyrja spurninga um sjálfa sig og komast til meðvitundar? -Innan  í annarri vél hannaðri til að spyrja spurninga um sjálfa sig...? Hundur sem eltir skottið á sér? Superkosmískt prump? Er það áfangastaðurinn eða ferðalagið?

Hvað veit ég. Og ef Þú ert ennþá að lesa þetta, þá þakka ég þér fyrir!

Góðar stundir! 

** Spurningin"af hverju" er væntanlega enn talin heyra undir heimspeki og trúarbrögð [en hljóta svör við þessum spurningum öllu þremur ekki að vera skilyrði allsherjarkenningar á sama hátt og þessi meinti heilagi grall eðlisfræðinnar er að smíða kenningu sem þarf að ná yfir ALLA hina fjóra þekktu frumkraftana (þ.á.m. þyngdarkraftinn) eins og S Hawking hefur væntanlega verið að vinna að með umræddri "niðurstöðu"?]) 

 

Ljóst að Guð skapaði ekki heiminn